مصاحبه احمد اوبالی با «نشنال اینترست»/ چرا آمریکا باید «فشار حداکثری» را بر برنامه هسته‌ای ایران حفظ کند

آخرین خبرها

مصاحبه احمد اوبالی با «نشنال اینترست»/ چرا آمریکا باید «فشار حداکثری» را بر برنامه هسته‌ای ایران حفظ کند

۱۴۰۴.۰۲.۳۱, ۱۲:۱۹

Gunaz.tv

ایالات متحده ممکن است تحریم‌ها را حفظ کند و در عین حال از آذربایجان به عنوان یک مکان استراتژیک برای بهره وری از آسیب‌پذیری‌ها و وابستگی‌های منطقه‌ای تهران استفاده کند.

برای میلیون‌ها گروه ملی و اتنیکی که تحت رژیم سرکوبگر ایران زندگی می‌کنند، از جمله خانواده خودم، نتیجه آخرین مذاکرات هسته‌ای ایالات متحده و ایران، ژئوپلیتیک دور از دسترس نیست. این مسئله بقا، هویت و آزادی است.

اگرچه مقامات ایالات متحده و ایران پس از دیدار «دشوار اما مفید» خود در عمان در آخر هفته گذشته توافق کردند که به گفتگو ادامه دهند، اما موضع تهران در اصل بدون تغییر باقی مانده است. ایرانی‌ها فقط یک تنظیم موقت در سطح غنی‌سازی اورانیوم ارائه دادند، نه توقف، چه رسد به برچیدن.

این یک امتیاز محاسبه شده است که برای خرید زمان بدون تغییر جاه‌طلبی‌های بلندمدت رژیم طراحی شده است. واشنگتن باید استراتژی فشار حداکثری خود را تا زمانی که تهران کوتاه بیاید، ادامه دهد و تشدید کند.

با این حال، تحریم‌ها به تنهایی ایران را منزوی نمی‌کنند یا جاه‌طلبی‌های هسته‌ای آن را تغییر نمی‌دهند.

نقش آذربایجان در مذاکرات هسته‌ای ایران و آمریکا و همچنین آمریکا و روسیه نشان داده است که چگونه می‌توان از طریق اتحادهای منطقه‌ای، فشار اقتصادی را دور زد. مسکو از اتحادیه اقتصادی اوراسیا، بلوک تجاری خود متشکل از ارمنستان، بلاروس، قزاقستان، قرقیزستان و روسیه، به عنوان یک اهرم استراتژیک برای دور زدن تحریم‌ها و حفظ دسترسی به تجارت جهانی استفاده کرد.

به همین ترتیب، تحت فشار قرار دادن ایران نیازمند تمرکز دقیق‌تر بر همسایگان نزدیک آن است.

آمریکا به عنوان عضوی از برجسته‌ترین و تحت آزار و اذیت‌ترین اقلیت ایران، یعنی آذربایجانی ها، باید برای اعمال فشار به ایران به آذربایجان روی آورد.

آذربایجان که در شمال ایران واقع شده است، به دلیل موقعیت خود در مسیرهای تجاری حیاتی، نفوذ قابل توجهی بر تهران دارد. مهمتر از همه، می‌تواند به بهره‌وری از عمیق‌ترین ترس رژیم، یعنی مخالفت‌های داخلی، کمک کند.

هرگونه اشاره‌ای به ملی‌گرایی، استقلال طلبی یا اتحاد با آذربایجان، اضطراب عمیقی را در رده‌های بالای حکومت ایران برمی‌انگیزد و اغلب با سرکوب شدید مخالفان مواجه می‌شود. آذربایجانی های ساکن در ایران که ده‌ها میلیون نفر جمعیت دارند، با سرکوب فرهنگی، حذف هویت و به حاشیه راندن سیاسی مواجه هستند.

زبان آنان در مدارس ممنوع است و شهروندان به طور معمول "ناپدید و دستگیرمی‌شوند".

علاوه بر این، در پی جنگ آذربایجان با ارمنستان در سال ۲۰۲۰، که باعث خشم مقامات شد، حس همبستگی تازه‌ای در میان این گروه ملی ریشه دواند. از آن زمان، تهدید و ارعاب ایران علیه آذربایجان شدت گرفته است.

اگرچه من دهه‌ها پیش از ایران خارج شده ام، اما تبعید امنیت به همراه نداشته است.

از شیکاگو، از طریق GünAz TV، کانالی که در سال ۲۰۰۴ برای افشای آسمیلاسیون اجباری فرهنگی و زبانی آذربایجانی‌ها توسط رژیم تأسیس کردم، به ایران بازمی‌گردم. با این حال، حتی از آن سوی اقیانوس، من همچنان هدف هستم.

اراذل و اوباش رژیم ایران بارها مرا تهدید کرده‌اند. در عین حال، اعضای خانواده من که هنوز در داخل ایران هستند، تحت فشار مداوم زندگی می‌کنند: بازجویی‌های مکرر توسط وزارت اطلاعات، بازداشت‌های خودسرانه طولانی مدت و شکنجه. پارانویای تهران در مورد استقلال طلبی عمیق است و مسیری قدرتمند و اغلب نادیده گرفته شده را آشکار می‌کند که آذربایجان می‌تواند از طریق آن فشار وارد کند.

فراتر از این، آذربایجان می‌تواند اهرم‌های بیشتری را به نفع ایالات متحده به کار گیرد. این کشور که بین روسیه و ایران قرار دارد، در یک کریدور تجاری حیاتی قرار دارد که این دو کشور منفور را به هم متصل می‌کند. هرگونه اختلالی، شریان حیاتی ایران را به متحد کلیدی‌اش در مسکو قطع خواهد کرد.

باکو همچنین می‌تواند همکاری امنیتی خود با اسرائیل را تعمیق بخشد. در طول سی سال گذشته، روابط نزدیکی با اسرائیل برقرار کرده است. باکو بخش عمده‌ای از نفت اسرائیل را تأمین می‌کند؛ در عوض، اورشلیم تأمین‌کننده اصلی تسلیحات آذربایجان است.

ادامه مصاحبه
https://nationalinterest.org/feature/why-the-u-s-must-keep-maximum-pressure-on-irans-nuclear-program

گوناز تی وی
E. Y